ای بهـشت جـاودان، ای مـلیکـۀ جهان            ای گـل محـمدی، ای بـهـار بـی‌خـزان

بضعـة النـبـوتی، حُجَـةٌ عـلی الحُـجَـج            اسـم آسـمـانـی‌ات، سُبـحـۀ فـرشتـگـان

طاهـره،‌ مـطـهـره، عـالـمـه، مـعـلـمـه            وافیه، سماویه، حُرّه، حانـیه، حَـصان

ای حبـیبـۀ خـدا، ای عزیز مـصطـفی            لایق تو کیست کیست؟ جز امیرمؤمنان

هم بهشت مصطفی‌ست، آن نگاه غرق مهر            هم بهشت مرتضی‌ست، آن نگاه مهربان

وصله‌های چادرت، رشتۀ نجات خلق            بـوریـای خـانـه‌ات، سـرپــنـاه آسـمـان

ای سحابِ رحمت و مغفرت دعای تو            سجده‌های روشنت، چلچراغ عرشیان

ای قـنوت مستجاب، آفـتاب در حجاب            هر طرف نشانه‌ای‌ست، از تو ماه بی‌نشان

ای نـمـاز نـا تـمـام، ای قـیـام مـسـتـدام            خـطـبۀ تو با شکـوه، نـدبـۀ تو بی‌امان

ای رضایت خـدا، بـسته بر رضایـتت            وصف قهر و مهر تو، وصف دوزخ و جنان

آستـان رحـمتـت، نـور، روشـنـا، امـیـد            وسعت سخـاوتت، بی‌کـران و بی‌کران

از نسیم مهر تو، گل به گل شکفته است            لحظه لحظه آن به آن، غنچه غنچه باغ جان

پُر شده مشام شهـر، از شمـیم یـاس تو            از بهشت خانه‌ات، عطر « تنفقوا» وزان

دست خـالـی آمده، سـائـلی غـریب‌وار            آن یتـیم بی‌قـرار، این اسیـر نیـمـه‌جان

در بهار لطف تو، « یطعمونَ» داده گل            روزۀ سه روزه‌ات، بی‌نیاز از آب و نان

نور و قدر و هل أتی، فجر و کوثر و ضحی            لحـظه لحـظۀ تو را، آیـه آیه تـرجـمان

بیت‌های ما کجا؟ قدر و هـل أتی کجا؟            برتر از گـمان ما، ساحت تو همچـنان

در مدیح تو هنوز، واژه‌هـا چه ابتـرند            ای فراتر از سخن، ای رساتر از بیان